Rio

Viva allemaal,

Allereerst mijn excuses dat mijn eerste reisverslag een tijdje op zich heeft moeten wachten. Kapotte tablet, Wifi die het niet altijd doet, ruzie met de website en natuurlijk veel te druk met genieten.

Want het is hier geweldig. Dansen, feesten, zon, strand, caipirinha's en voetbal. Rio is precies zoals de stad bekend staat. Uitgerekte stranden, flaneren over de boulevard van Copacabana, drinken uit een kokosnoot, postzegels als bikinibroekjes, workouts op het strand en uitgaan tot in de vroege uurtjes. Zo werd ik op de dag van aankomst verwelkomt door dansende mensen op straat, om zeven uur 's ochtends. Moeten deze mensen niet werken op maandagochtend, vraagt degene zich af die vier maanden vakantie heeft. Welkom in Rio!

De eerste vijf dagen waren voornamelijk regen. En dan niet zomaar regen. Nee, tropische buien. Van het weer waar je in een minuut drijfnat van wordt. Maar dat mocht de pret, en zeker het voetbal niet. Want man man wat houdt dit land van voetbal. Geweldig hoe een wereld zich kan verenigen door een sport. Zelfs bij de bakker werd mij even duidelijk gemaakt dat Brazilie Nederland wel even zou verslaan als ze tegenover elkaar kwamen te staan in de finale. Nou werd die illusie wel een verstoord door de Duitsers. Op hret strand van Copacabana, waar Fanfest gevestigd was, viel na de 2-0 toch wel een ijzige stilte en wist iedereen dat het gedaan was. Toch namen de Brazilianen dit goed op, ze beseften dat Duitsland gewoon beter was. Alle hoop was nu gevestigd op Nederland, want Brazilianen hebben een hekel aan Argentinie. Dezelfde bakker gaf mij nu opdracht dat Nederland moest winnen, ook van Duitsland. O wat had ik dat toch graag gewild, want Argentijnen zijn verschrikkelijk. Althans in Rio dan. Middenin een Argentijnse menigte waren wellicht twintig Nederlanders te vinden. Er werd een hoop in het Spaans gescholden, gedronken en aangeraakt waardoor wij besloten dat het beter was om deze menigte te verlaten voordat de hel zou losbarsten.

Want niet alleen Brazilianen, ook Argentijnen, vinden blond haar en blauwe ogen reuzeinteressant. Alsof je van Mars komt. Ongegeneerd wordt er naar je gestaard, geroepen, beetgepakt en foto's genomen. Uitgaan hier is dan ook op eigrn risico.; - )

Maar dat neemt niet weg dat ondanks alle armoede de mensen ontzettend gastvrij en aardig zijn. Iets waar we in Nederland nog wat van kunnen leren. Een Amerikaans meisje zei tegen mij dat ik Rio nog zou gaan missen. En inderdaad ik mis de levendigheid van Rio, de typische kenmerken en Cristo die over haar waakt. Bedankt Rio voor de eerste fantastische week van deze reis.